Geschiedenis

Oorspronkelijk bestond het gebied van 4,5 hectare uit een grote heidevlakte en een in 1921 gebouwde boerderij. Deze boerderij genaamd Elisahoeve was tot 1951 actief waarna de heide door ing. Mommers en dr. ir. Minderhout is omgebouwd tot drachtenarboretum Ambrosiushoeve.

Een arboretum is een bomentuin en drachten betekent dat de dracht van elke boom een functie heeft voor bijen. In deze bijzondere tuin werden dus alleen bomen en struiken geplant waarop bestuivende insecten zoals honingbijen en hommels voedsel kunnen vinden. Zodoende treft u er bijvoorbeeld geen dennen en platanen aan.

Door de inzet van beide heren en een onderzoeksteam groeide de Ambrosiushoeve uit tot een tuin met zo'n 500 geregistreerde verschillende soorten bomen en struiken waar onderzoeken werden verricht met betrekking tot de bij, zoals onderzoek naar ziekten, het gedrag en invloed van verschillende pesticiden.

Uiteindelijk is de Ambrosiushoeve van particulier overgegaan naar de Universiteit van Wageningen en heeft men de boerderij en 0,75 hectare grond verkocht. In 1983 is in de tuin een nieuw onderzoekcentrum gebouwd in de vorm van een bij, ontworpen door architect Pierre van der Geld uit Hilvarenbeek.

In 2003 is de Universiteit in verband met een reorganisatie weggegaan van de Ambrosiushoeve en is het arboretum inclusief het gebouw op 1 april 2005 overgenomen door Walter Tempels en Anton Broekmeulen. Sinds die datum is de naam gewijzigd in Ambrosiushof en is er een zorgactiviteitencentrum (dagbesteding) voor mensen met geheugenproblemen gevestigd.